Een aantal weken geleden heb ik de documentairefilm Still: A Michael J. Fox movie gezien. Mensen die mij een beetje kennen weten dat ik al mijn hele leven, oké vanaf mijn 12e ongeveer dan, een fan van Michael J. ben. Ik keek er erg naar uit om deze film te zien en heb, omdat de film alleen via Apple tv te bekijken is, er zelfs een Apple-abonnement voor genomen (en inmiddels weer opgezegd ;-).
“I could’t be still until I couldn’t be still” is een kenmerkende uitspraak van Michael J. Fox. Wat ik als kind altijd zo aantrekkelijk en leuk vond aan hem, was juist zijn beweeglijkheid. Het fysieke gemak waarmee hij de gekste en grappigste capriolen uit kon halen en hij voor mij gewoon ’to cool voor school’ was. Als kind modelleerde ik die bewegingen, de grote ogen, de verbaasde reacties.
De regisseur van ‘Still’ zegt ergens tijdens de film tegen Michael J. Fox iets in de trend van “het zielige verhaal is dat Michael J. Fox Parkinson krijgt en dat hem verplettert.”
“Ja, dat is saai.” zegt Michael J. daarop.
Dat moment bleef me bij. Ik moest denken aan ‘not buying into the narrative.’ Neem je het zielige verhaaltje aan of niet, of sta je erboven en laat je je niet leiden door wat je overkomt. Voor mij is Michael J. Fox een uitgesproken voorbeeld van dat laatste.
Toen ik jonger was heb ik misschien wel de grootste les van hem geleerd. Ik heb het ergens een keer in een interview gehoord of in zijn boek gelezen maar het ging over het behouden van het gevoel van vrijheid en creativiteit dat hij ervoer in zijn werk en wie hij was als persoon ondanks zijn diagnose. Zijn reactie was iets in de trend van: “Ik heb Parkinson, daar kan ik niets aan doen, maar hoe ik ermee omga that’s all me, en daar zit vrijheid en creativiteit en alles wat mij mij maakt.”
Voor mij was het een Eureka moment. Want we hebben allemaal met onze eigen Parkinson-draak te maken op enig moment in ons leven. Je zult uitgedaagd worden op welke manier dan ook. Juist in die situaties je humor, je vrijheid en je creativiteit, je eigenheid weten te vinden en te gebruiken, daarmee overstijg je wat mij betreft het zielige verhaal en blijf je jouw verhaal leiden (niet lijden ;).